Małgorzata Kubica

Z jogą związałam się dlatego, że mnie samej zabrakło balansu w życiu. Ciągły pośpiech był ważniejszy niż spokój, cisza i równowaga. W 1999 roku zaczęłam ćwiczyć jogę i od razu poczułam, że to moja ścieżka. Po kilku latach praktyki mój nauczyciel zaproponował, żebym sama zaczęła uczyć, bo mam ku temu predyspozycje. Rozpoczęłam szkolenie na AWF w Częstochowie u prof. Janusza Szopy. Kolejne 3-letnie szkolenie u Konrada Kocota pozwoliło mi zdobyć stopień nauczycielski Introduktory II. Kilka lat temu szkoliłam się również w Instytucie Jogi Iyengara w Punie w Indiach. Z czasem poczułam, że chcę nie tylko sama praktykować i szukać balansu, ale również dzielić się tym z innymi. Joga jest moją pasją, hobby i najlepszą drogą przez życie. Staram się uczyć w trakcie swoich lekcji, że to również źródło radości i świadomości. Uwielbiam ten moment, gdy osoby biorące udział w moich zajęciach zaczynają odczuwać prawdziwą przyjemność z praktykowania jogi. Zmienia się ich podejście do ciała, rośnie świadomość, a oddech zaczyna być prawdziwą relacją z samym sobą. Wiele osób praktykuje ze mną od kilkunastu lat.